Μην το σκέφτεσαι

Μετά σκέφτηκες πως θα ‘θελες να ‘σουν αλλήθωρος. Να μπορείς να την κοιτάς όλη την ώρα κι αυτή να νομίζει πως κοιτάς τον τοίχο. Έτσι να παίξεις λίγο με την ανασφάλειά της. Να δει με την άκρη του ματιού της ότι κοιτάς προς το μέρος της, να γυρίσει σιγά-σιγά για να επιβεβαιωθεί και να δει ότι το βλέμμα σου είναι στραμμένο αλλού. Η μόνη ευχαρίστηση που μπορείς να πάρεις από αυτήν την γκόμενα, που δεν έχει καν την εντιμότητα να σου πει: «Μην με κοιτάς, ρε μαλάκα». Απλά απαξιεί επειδή την παίρνει.

Μετά σκέφτηκες πως θα ‘θελες να ξέρεις να ζωγραφίζεις. Έγραψες τόσα κατεβατά στην ζωή σου και ακόμα να καταφέρεις να εκφράσεις αυτό το συναίσθημα, που είσαι και λυπημένος και χαρούμενος. Και ερωτευμένος και ευτυχής που ‘σαι  εργένης. Και ψυχρός επαναστάτης και γλοιώδης ανθρωπιστής. Και θυμωμένος και ήρεμος. Και όλα αυτά κι άλλα πολλά μαζί. Ίσως μια εικόνα να μπορούσε να εκφράσει αυτό το γαμημένο συναίσθημα. Ο λόγος πάντως, σίγουρα όχι. Πόσο φασίστες γίνονται ώρες-ώρες οι λέξεις;

Μετά σκέφτηκες πως πρέπει να τελειώνεις με όσα έχεις στο πρόγραμμα να κάνεις. Γιατί έχουν προκύψει άλλες 15 ιδέες από τότε, που δεν ξεκινάς να υλοποιήσεις, γιατί «τρέχουν άλλα πράματα που δεν έχουν τελειώσει ακόμα». Πάντα άφηνες την δουλειά στην μέση και ξεκίναγες κάτι άλλο που σου την βάραγε εκείνη την περίοδο. Θες να το κόψεις αυτό.

Μετά σκέφτηκες πως ο κόσμος κάνει βήματα μπροστά, μα τώρα βρίσκεται μπροστά του ένας τοίχος. Και πρέπει να μάθει να σκαρφαλώνει. Εσύ δεν είσαι δάσκαλος ορειβασίας. Αλλά σίγουρα μπορείς να είσαι ο κρίκος  που συγκρατεί το σκοινί.

Μετά σκέφτηκες πόσο έχουν παρτουζώσει όλοι την λέξη «ελευθερία». Είσαι ελεύθερος να πατάς κεφάλια αλλονών αν έχεις τα φράγκα. Κι οι άλλοι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν κάθε 4 χρόνια ανάμεσα σε ψευτοδιλλήματα. Οι μόνες τους διεκδικήσεις: Να μπορούν να «την πίνουν» ελεύθερα, να γαμάνε χωρίς να δεσμευτούν, να «αγαπάνε» χωρίς υποχρεώσεις, να μην ενθουσιάζονται με τίποτα πέρα απ’ την μπερδεμένη πάρτη τους, για να μην τους πουν και δογματικούς, να λένε κλισέ πούτσες μπλε στο internet ελεύθερα, να μιλάνε δωρεάν στο τηλέφωνο και να κατεβάζουν τζάμπα τσόντες. Ελεύθερη αγορά, ελεύθερες σχέσεις, «τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα:15 ευρώ»

Μετά σκέφτηκες ότι θες ένα ποτό για να ηρεμήσεις ή τουλάχιστον να συνεχίσεις να γράφεις. Αλλά τα περίπτερα ήταν κλειστά, οι φίλοι σου μακριά και που να τρέχεις τώρα μωρέ. Άσε που πρέπει να το ελλατώνεις σιγά-σιγά.Όχι για την υγεία σου. Στ’ αρχίδια σου. Για τα λεφτά πιο πολύ.

Άντε καληνύχτες.

Street Boy

Γυρνάς πέρα δώθε ελπίζοντας να βρεις κάπου να χωράς.Μα όπου κι αν πας,πάντα ένα κομμάτι σου θα περισσεύει.Όσο κι αν σου λένε πως αυτό είναι αρρώστια,αρνείσαι να τους πιστέψεις.Και καλά κάνεις δηλαδή.Σ' έναν άρρωστο κόσμο το να είσαι άρρωστος είναι υγιές.Σήμερα οι "υγιείς" θα βγουν πάλι να καταδικάσουν την βία από όπου κι αν προέρχεται.Ύστερα θα κάνουν "αποσύνδεση/logout" απ' το facebook,θα πάνε για ποτάκι,θα χαρτζιλικώσουν το παιδί τους να πάει να πάρει χόρτο για να "γίνει",θα κλειδώσουν την πόρτα (δύο φορές!) και θα κοιμηθούνε ήσυχοι και "ανώτεροι" απ' τα τσογλάνια που σκοτώνονται στον δρόμο.Υπάρχει λέξη πλέον,που να ξεπλένει την απάθεια και την αδιαφορία τους:Ανθρωπισμός.Το άλλοθι των δειλών.Ο πιο ανώδυνος τρόπος να μην παίρνουν θέση για τίποτα.Μα εσύ όσο κι αν τους σιχαίνεσαι,δεν σου πάει να τους φτύσεις κατάμουτρα.Σκέφτεσαι: "Δεν μπορεί.Κάποιος τρόπος θα υπάρχει να με καταλάβουν κι εμένα." Ή έστω για αρχή,να σ' ακούσουν και να μην περιμένουν απλά την σειρά τους να πουν την χιλιοειπωμένη πίπα τους.Ξέρεις ότι αύριο,εσύ πρώτος απ' όλους θα την πληρώσεις.Και για σένα και γι' αυτούς.Απαρνήθηκες νωρίς-νωρίς τον χριστιανισμό,αλλά ακόμα απ' όσο φαίνεται πρότυπό σου είναι ο Χριστός.Σαν αυθεντικό παιδί της γενιάς σου και της πόλης σου δεν ξέρεις τι ζητάς ακριβώς,αλλά αντιλαμβάνεσαι πως η εποχή σου δεν σου παρέχει την πολυτέλεια να έχεις χρόνο και καθαρό μυαλό για να το βρεις.Έτσι βαδίζεις με τα μάτια μισόκλειστα ξεκαθαρίζοντας τουλάχιστον τι είναι αυτό που σίγουρα ΔΕΝ θες και κάπως έτσι πας μπροστά.Κυνηγάς μια κοπέλα -εξίσου μπερδεμένη- που εν μέρει εσύ πρώτος την έδιωξες.Ήσουν πάντα ατζαμής με τις γυναίκες που ήθελες.Με τις άλλες τα κουτσοβολεύεις.Αλλά η συγκεκριμένη σου 'χει καρφωθεί στο μυαλό.Τώρα,απο έρωτα είναι;απο βίτσιο;απο ανασφάλεια;Τι σημασία έχει;δεν είσαι γαμημένος ψυχαναλυτής.Αυτοί όλοι την ώρα υποθέτουν.Εσύ ψάχνεις κάτι που να ισχύει.Και το μόνο που 100% ισχύει είναι πως αυτή τη στιγμή,μόνο εκείνη μπορεί να στον σηκώσει.Με την καλή έννοια.Τέτοια ώρα μάλλον κάπου θα πίνεις και θα πνίγεσαι μέσα σε μια κουταλιά νερό.Αν έχεις όρεξη θα οργανώνεις με τα τσακάλια σου την επόμενη κίνησή σας ή θα σκέφτεσαι ότι πρέπει να αρχίσεις να βάζεις προτεραιότητες στα "θέλω" σου.Σ' έχω δει που 'χεις ένα τετραδιάκι γι' αυτόν τον λόγο,αλλά υποθέτω πως δεν ξέρεις πως να όρισεις μακροπρόθεσμα κάτι ως προτεραιότητα έναντι σε κάτι άλλο.Δεν στο επιτρέπει η κυκλοθυμία σου.Όσο κι αν σκίζεσαι να με πείσεις ότι την έχεις ξεπεράσει.Οι παλιόφιλοι δεν σε καλύπτουν πια.Οι ανησυχίες τους σου φαίνονται ξεπερασμένες και τα ενδιαφέροντά τους ανύπαρκτα ή στην καλύτερη επιφανειακά.Τους αποφεύγεις και σ' αποφεύγουνε.Μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δουν τυχαία κάπου και θα σου πουν:"Που χάθηκες ρε μαλάκα;"Μετά θα βιάζονται να φύγουν για να πάνε να βρουν την καινούρια αδιάφορη γκόμενά τους,που τους σέρνει απ' τον πούτσο και θα ψελλίσουν:"Λοιπόν μαλάκα χάρηκα που σε είδα.Μην γαμιέσαι.Πάρε κανένα τηλεφωνάκι ν' αράξουμε."Και η μαλακία σου είναι ότι θα τους πάρεις.Και αφού τους συναντήσεις θα το' χεις μετανιώσει στα πρώτα 5 λεπτά.Δεν ξέρω τι στο διάολο περίμενες.Πολύ στρατευμένος για να αντέξεις πρώην φίλους και γκόμενες.Πολύ λούμπεν για να σε καταλάβουν οι "σύντροφοί".Κάποιος μου 'πε ότι έφυγες ταξίδι.Εγώ του είπα πως αυτό κάνεις κάθε μέρα απο τότε που σε γνώρισα.Ώρες-ώρες σε μισώ και ώρες-ώρες σε λατρεύω.Οι βλάκες σου λένε:"Μην απελπίζεσαι."Ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται,κι αν ακόμα γινόταν θα έπαυες να είσαι ο εαυτός σου.Απελπίσου όσο γουστάρεις.Απλώς όσο μπορείς να απελπίζεσαι δημιουργικά.

Καληνύχτα.