Γυρνάς πέρα δώθε ελπίζοντας να βρεις κάπου να χωράς.Μα όπου κι αν πας,πάντα ένα κομμάτι σου θα περισσεύει.Όσο κι αν σου λένε πως αυτό είναι αρρώστια,αρνείσαι να τους πιστέψεις.Και καλά κάνεις δηλαδή.Σ' έναν άρρωστο κόσμο το να είσαι άρρωστος είναι υγιές.Σήμερα οι "υγιείς" θα βγουν πάλι να καταδικάσουν την βία από όπου κι αν προέρχεται.Ύστερα θα κάνουν "αποσύνδεση/logout" απ' το facebook,θα πάνε για ποτάκι,θα χαρτζιλικώσουν το παιδί τους να πάει να πάρει χόρτο για να "γίνει",θα κλειδώσουν την πόρτα (δύο φορές!) και θα κοιμηθούνε ήσυχοι και "ανώτεροι" απ' τα τσογλάνια που σκοτώνονται στον δρόμο.Υπάρχει λέξη πλέον,που να ξεπλένει την απάθεια και την αδιαφορία τους:Ανθρωπισμός.Το άλλοθι των δειλών.Ο πιο ανώδυνος τρόπος να μην παίρνουν θέση για τίποτα.Μα εσύ όσο κι αν τους σιχαίνεσαι,δεν σου πάει να τους φτύσεις κατάμουτρα.Σκέφτεσαι: "Δεν μπορεί.Κάποιος τρόπος θα υπάρχει να με καταλάβουν κι εμένα." Ή έστω για αρχή,να σ' ακούσουν και να μην περιμένουν απλά την σειρά τους να πουν την χιλιοειπωμένη πίπα τους.Ξέρεις ότι αύριο,εσύ πρώτος απ' όλους θα την πληρώσεις.Και για σένα και γι' αυτούς.Απαρνήθηκες νωρίς-νωρίς τον χριστιανισμό,αλλά ακόμα απ' όσο φαίνεται πρότυπό σου είναι ο Χριστός.Σαν αυθεντικό παιδί της γενιάς σου και της πόλης σου δεν ξέρεις τι ζητάς ακριβώς,αλλά αντιλαμβάνεσαι πως η εποχή σου δεν σου παρέχει την πολυτέλεια να έχεις χρόνο και καθαρό μυαλό για να το βρεις.Έτσι βαδίζεις με τα μάτια μισόκλειστα ξεκαθαρίζοντας τουλάχιστον τι είναι αυτό που σίγουρα ΔΕΝ θες και κάπως έτσι πας μπροστά.Κυνηγάς μια κοπέλα -εξίσου μπερδεμένη- που εν μέρει εσύ πρώτος την έδιωξες.Ήσουν πάντα ατζαμής με τις γυναίκες που ήθελες.Με τις άλλες τα κουτσοβολεύεις.Αλλά η συγκεκριμένη σου 'χει καρφωθεί στο μυαλό.Τώρα,απο έρωτα είναι;απο βίτσιο;απο ανασφάλεια;Τι σημασία έχει;δεν είσαι γαμημένος ψυχαναλυτής.Αυτοί όλοι την ώρα υποθέτουν.Εσύ ψάχνεις κάτι που να ισχύει.Και το μόνο που 100% ισχύει είναι πως αυτή τη στιγμή,μόνο εκείνη μπορεί να στον σηκώσει.Με την καλή έννοια.Τέτοια ώρα μάλλον κάπου θα πίνεις και θα πνίγεσαι μέσα σε μια κουταλιά νερό.Αν έχεις όρεξη θα οργανώνεις με τα τσακάλια σου την επόμενη κίνησή σας ή θα σκέφτεσαι ότι πρέπει να αρχίσεις να βάζεις προτεραιότητες στα "θέλω" σου.Σ' έχω δει που 'χεις ένα τετραδιάκι γι' αυτόν τον λόγο,αλλά υποθέτω πως δεν ξέρεις πως να όρισεις μακροπρόθεσμα κάτι ως προτεραιότητα έναντι σε κάτι άλλο.Δεν στο επιτρέπει η κυκλοθυμία σου.Όσο κι αν σκίζεσαι να με πείσεις ότι την έχεις ξεπεράσει.Οι παλιόφιλοι δεν σε καλύπτουν πια.Οι ανησυχίες τους σου φαίνονται ξεπερασμένες και τα ενδιαφέροντά τους ανύπαρκτα ή στην καλύτερη επιφανειακά.Τους αποφεύγεις και σ' αποφεύγουνε.Μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δουν τυχαία κάπου και θα σου πουν:"Που χάθηκες ρε μαλάκα;"Μετά θα βιάζονται να φύγουν για να πάνε να βρουν την καινούρια αδιάφορη γκόμενά τους,που τους σέρνει απ' τον πούτσο και θα ψελλίσουν:"Λοιπόν μαλάκα χάρηκα που σε είδα.Μην γαμιέσαι.Πάρε κανένα τηλεφωνάκι ν' αράξουμε."Και η μαλακία σου είναι ότι θα τους πάρεις.Και αφού τους συναντήσεις θα το' χεις μετανιώσει στα πρώτα 5 λεπτά.Δεν ξέρω τι στο διάολο περίμενες.Πολύ στρατευμένος για να αντέξεις πρώην φίλους και γκόμενες.Πολύ λούμπεν για να σε καταλάβουν οι "σύντροφοί".Κάποιος μου 'πε ότι έφυγες ταξίδι.Εγώ του είπα πως αυτό κάνεις κάθε μέρα απο τότε που σε γνώρισα.Ώρες-ώρες σε μισώ και ώρες-ώρες σε λατρεύω.Οι βλάκες σου λένε:"Μην απελπίζεσαι."Ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται,κι αν ακόμα γινόταν θα έπαυες να είσαι ο εαυτός σου.Απελπίσου όσο γουστάρεις.Απλώς όσο μπορείς να απελπίζεσαι δημιουργικά.
Καληνύχτα.
Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου